Skąd bierzecie taki element do parlamentu? Z poboru?

"Według wiceszefa klubu parlamentarnego PO Sławomira Rybickiego decyzja prezydenta powoduje, że jeszcze przez pewien czas obowiązywać będzie ustawa o obywatelstwie polskim sprzed ponad 40 lat, która - jego zdaniem - nie przystaje do rzeczywistości oraz jest sprzeczna z konwencją Rady Europy o obywatelstwie polskim."

Dopiero teraz zauważyliście, że obowiązująca obecnie gomułkowska jeszcze ustawa o obywatelstwie polskim z 1962 roku (kosmetycznie zmodyfikowana po 1989 roku, głównie w zakresie terminologii) nie przystaje do rzeczywistości?

Konwencja Rady Europy o obywatelstwie polskim? Gdzieś dzwonią, nieprawdaż, ale to chyba na posła, musztardówką o półlitrowkę...

Nie ma i siłą rzeczy być nie może konwencji Rady Europy o obywatelstwie polskim. Istnieje natomiast Konwencja Rady Europy o Obywatelstwie(European Convention on Nationality, European Treaty Series No. 166 [ETS 166])

Nie o polskim obywatelstwie.
O każdym obywatelstwie każdego z państw-sygnatariuszy.





Polska podpisała ETS 166 29 kwietnia 1999 roku. Nigdy natiomast tej konwencji nie ratyfikowała i nie ratyfikuje, z powodu sprzeczności z Konwencją tak obecnej ustawy obywatelstwie polskim, jak i wszystkich projektów jej zmiany.

Polskie ustawodawstwo regulujące kwestię obywatelstwa gwałci artykuły 8, 10, 11, 12 i 13 Konwencji i uniemożliwia Polsce jej ratyfikację do czasu podjęcia w kraju poważnych prac ustawodawczych, a nie kosmetycznych modyfikacji komunistycznego prawa.

Dowcip polega między innymi na tym, że ETS 166 kategorycznie zakazuje podejmowania jakichkolwiek decyzji w sprawie obywatelstwa (nadanie, nabycie, potwierdzenie, utrata lub przywrócenie) w trybie nie dopuszczającym apelacji administracyjnej lub sądowej.

W prawie polskim tymczasem, nadanie obywatelstwa lub wyrażenie zgody na własnowolne zrzeczenie się obywatelstwa polskiego, to wyłączna prerogatywa Prezydenta RP, którego decyzje są podejmowane uznaniowo i osobiście, oraznie podlegają apelacji ani zaskarżeniu do jakichkolwiek sądów.

Konwencja Rady Europy o Obywatelstwie zakazuje ponadto czynienia administracyjnych wstrętów obywatelom pragnącym zrezygnować ze swego obywatelstwa z wlasnej inicjatywy, w okolicznościach gdy stale mieszkają w innym państwie i posiadająjego obywatelstwo lub mają jewłaśnieotrzymać. Nakazuje podejmowanie decyzji w rozsądnym czasie. Zakazuje pobierania prohibicyjnie wysokich opłat administracyjnych.

Jak może nie wszyscy zdają sobie sprawę, zrzeczenie się obywatelstwa polskiego na wlasny wniosek na podstawie obecnie obowiązujących wPolsce przepisów, to celowo skonstruowany tor przeszkód administracyjnych i drakońskich opłat.

Konwencja ETS 166 zakazuje prawie wszystkiego na czym zasadza się w Polsce słodycz trzymania obywatela na państwowej smyczy, i jednoznacznie wskazuje że polskie ustawodawstwo o obywatelstwie – tak obecne jak i projektowane – pozostaje jakieś 50 lat w tyle za standardami traktowania obywateli jakich oczekuje Europa XXI wieku od państw aspirujących do jej członkostwa.

Miłego dnia na Dzikich Polach życzę.
=================================================

PS:

Aby nie być gołosłownym, zacytujmy oficjalną wykładnię Rady Europy:


European Convention on Nationality(ETS No. 166)ExplanatoryReport:

Article 8 – Loss of nationality at the initiative of the individual

78. The will of the individual is a relevant factor in the permanence of the legal bond with the State which characterises nationality; therefore, States Parties should include in their internal law provisions to permit the renunciation of their nationality providing their nationals will not become stateless. Renunciation should be interpreted in its widest sense, including in particular an application to renounce followed by approval of the relevant authorities.

79. Problems may arise where persons are allowed or required to renounce their nationality before they have acquired the nationality of another State. Where the acquisition of nationality is subject to certain conditions which have not been fulfilled and the persons concerned failed to acquire the new nationality, the State whose nationality has been renounced must allow them to recover their nationality or must consider that they never lost it, so that statelessness does not occur.

80. The possible fees related to such a renunciation must not be unreasonable (see paragraph 1 of Article 13 of the Convention).


81. Paragraph 2 of Article 8 allows States to limit the right to renounce their nationality in paragraph 1 to nationals who have their habitual residence abroad. It is not acceptable under Article 8 to deny the renunciation of nationality merely because persons habitually resident in another State still have military obligations in the country of origin or because civil or penal proceedings may be pending against a person in that country of origin. Civil or penal proceedings are independent of nationality and can proceed normally even if the person renounces his or her nationality of origin.


Article 10 – Processing of applications

85. All applications relating to the acquisition, retention, loss, recovery or certification of nationality are to be processed within a reasonable time. Whether an application is processed within a reasonable time is to be determined in the light of all the relevant circumstances. For example, where nationals of the predecessor State, such as in cases of State succession, who have not acquired the nationality of the State in which they reside, are required to apply for nationality, their applications should be processed very rapidly due to the urgency of the question. In any case, while waiting for applications to be processed, most of such persons will normally be entitled to remain in the country, for example owing to their right to family life under Article 8 of the ECHR.

Article 11 – Decisions

86. All decisions relating to nationality, and not just those following an application, must contain reasons in writing. As a minimum, legal and factual reasons need to be given. However, the mere registration of cases of ex lege acquisition and loss of nationality do not require reasons to be given in writing. For decisions involving national security, only a minimum amount of information has to be provided. For decisions which were in accordance with the wishes or interests of the individual, forexample the granting of the application, a simple notification or theissue of the relevant document will suffice. It was noted that the internal law of some States does not comply with this provision where decisions concerning nationality are taken by parliament.

Article 12 – Right to a review

87. In addition, all decisions must be subject to an administrative or judicial review. On the basis of this provision individuals must enjoy a right of appeal against decisions relating to nationality. The procedural aspects of the implementation of this right are left to the internal law of each State Party. It has been considered not to be appropriate in this Convention to provide for an exception wherever decisions relating to naturalisation are taken by act of parliament and are not subject to appeal, as is the case in certain States. The general recognition of the right to appeal has indeed been estimated to be of prominent importance.

88. The right to review does not, however, exclude national provisions according to which decisions by the highest State authorities in certain special cases are not subject to appeal to a higher body if the decisions are open to other forms of legal or administrative review, in conformity with internal law.

89. While the ECHR contains no provision on civil legal aid, the right to a fair trial under Article 6, paragraph 1, may sometimes require the State to provide for the assistance of a lawyer when it proves indispensable, for example owing to the complexity of a case (see in this context the Airey case, 9 October 1979, ECHR, Series A, No. 32).

Article 13 – Fees

90. This article refers to all fees for the process related to the acquisition, retention, loss, recovery and certification of nationality. These may include, for example, the fees to obtain an application form, to have it processed and to obtain a decision.

91. The general aim of paragraph 1 is that the amount of fees for the acquisition, retention, loss, recovery or certification of nationality should not be unreasonable. Whether the amount of fees is unreasonable is to be determined in the light of all the relevant circumstances. This can, for example, be determined by reference to the costs the administration entails. The payment of fees should not be an instrument to prevent persons from acquiring, retaining, losing or recovering nationality, for example where nationality has been lost as a result of State succession.

92. The words “are not an obstacle” in paragraph 2, as compared to “are reasonable” in paragraph 1, were deliberately chosen to indicate that States Parties are under a more onerous obligation when it comes to the amount of fees for an administrative or judicial review.

93. While legal fees are not included within the meaning of this article, the standards referred to in the judgment of the European Court of Human Rights in the Airey case relating to the costs of court proceedings should be noted in this context. Reference should also be made to the principles contained in the Council of Europe’s Recommendation No. R (81) 7 on measures facilitating access to justice, in particular Principle D on the cost of justice which provides that “no sum of money should be required of a party on behalf of the State as a condition of commencing proceedings which would be unreasonable having regard to the matters in issue”.


Konwencja ETS 166

Wykładnia ETS 166